Nuk ka asgjë të re në vendimin e VMRO-DPMNE-së për të mos marrë pjesë në grupin punues për ndryshime kushtetuese. Së fundi është bërë mënyrë e veprimit e VMRO-DPMNE-së të “mungon” kur merren vendime të rëndësishme për shtetin. Shumë rrallë marrin përgjegjësi dhe kjo nuk është vetëm një sjellje tipike opozitare për të kundërshtuar çdo vendim që merr pushtetin, kështu sillej nuk kishin kur ishte në pushtet, shkruan Indeks.mk
Që opinioni të mos gënjehet me retorikën e VMRO-së, që gjoja e bën për interesa kombëtare, duhet të kujtojmë se si e trajtoi kjo parti kontestin me Greqinë. Jo vetëm që i mungonin idetë apo vullneti për të gjetur një zgjidhje, por me projekte joserioze dhe të rreme si Shkupi 2014, e ndërlikoi edhe më shumë procesin e negociatave. Me këtë jo vetëm që zemëruam Greqinë, por humbëm edhe mbështetjen e atyre aleatëve që ishin në anën e Maqedonisë.
Në anë tjetër, në të vërtetë, ishte një episod i vogël para kësaj, kur qeveria e VMRO-së ishte gati të gjente një kompromis me Greqinë. Në vitin 2008, një delegacion qeveritar shkoi në Samitin e NATO-s në Bukuresht për të pranuar propozimin e ndërmjetësuesit Nimitz “Republika e Maqedonisë (Shkup. )”, e cila dështoi për shkak të kundërshtimit grek (edhe me koston e përpjekjeve të vetë Xhorxh Bushit), por menjëherë pas kësaj, qeveria e Gruevskit u përpoq të paraqitej ndryshe dhe në diskursin e rremë patriotik mohoi se delegacioni qeveritar ishte gati të pranonte.
Në krye ishte një farsë kur Gruevski paditi liderët e opozitës për shpifje dhe dhimbje emocionale dhe e kapitalizoi me dhjetëra mijëra euro dëmshpërblim! Zoran Zaevit dhe Tito Petkovski nuk i ndihmoi gjyqësori “i pavarur” Swarovski i Gruevskit, kur pretenduan se ata nuk shpikën asgjë, por thanë vetëm atë që përmendi ministri i tij i punëve të jashtme në komisionet parlamentare.
Dhe kur erdhi një qeveri e re që kishte guximin të gjente një gjuhë të përbashkët me Greqinë, ndërsa identiteti kombëtar mbrohej, VMRO ngriti pluhur, organizoi një referendum, ishte kundër ndryshimeve kushtetuese, drejtoi drama politike deri në kërcënim të rendit kushtetues me pushtimi e dhunshëm të Parlamentit, me kërcënim për jetë më 27 prill 2017.
Pas zbatimit të Marrëveshjes së Prespës, pasuan ndryshime kushtetuese që vetëm sa e forcuan pozitën e vendit tonë me anëtarësimin në NATO, por përfitimi më i madh është se nuk u kërcënua identiteti kombëtar maqedonas.
Tani vjen një episod i ri dhe sërish VMRO është në anën tjetër të interesit të shtetit. Tashmë ka komunitete të vogla etnike që duhet përmenden në kushtetutë, edhe me bullgarë, malazezë apo kroatë në të nuk ndryshon asgjë thelbësore, vetëm legjitimon kapacitetet demokratike të vendit tonë në fushën e lirive dhe të drejtave të njeriut.
Se sa demagogjik është ky qëndrim i VMRO-DPMNE-së, e dëshmon “historia” e saj jo rastësore e marrëdhënieve të anëtarëve të saj të shquar me qarqet bullgare, madje edhe bullgarizmi i hapur që u është atribuar ndër vite, kështu që sjellja aktuale kundër përfshirjes së bullgarëve në Kushtetutë janë një farsë e pastër, pikërisht për këtë aspekt.
Pikërisht për këtë opinioni nuk duhet të harrojë të kaluarën dhe të mashtrohet sërish nga retorika kuazi-patriotike e VMRO-së kundër ndryshimeve kushtetuese, të cilat janë “viza’ e vendit drejt BE-së.(Indeks.mk)
